متناقض‌نمایی در اشعار عرفانی امام خمینی (ره)

پارادوکس یا متناقض­نما، یکی از شیوه­های آشنایی­زدایی است. متناقض­نمایی از ویژگی­های شعر فارسی به شمار می­رود که در اشعار عرفانی، از جمله غزلیات عرفانی دیوان اشعار امام خمینی (ره) نیز جایگاهی ویژه دارد. در کنار استدلال­های برهانی و منطقی­ای که در شخصیّت امام برجسته است، با بررسی دیوان اشعار ایشان بُعد دیگری از ابعاد برجستۀ شخصیّتشان آشکار می­شود. حضرت امام (ره) در مقام یک عارف، برای بیان تجربه­های ژرف عرفانی­شان زبانی جز متناقض­نما نمی­یابد تا هم مخاطب عادت­زده را به لذّت ادبی برساند و هم از عهدۀ بیان مقصود خویش برآید. این نوشتار بر آن است تا به شیوۀ توصیفی-تحلیلی ساختمان تصویرهای پارادوکسی را در دیوان اشعار امام خمینی(ره) بررسی کند و پیوند مفاهیم متناقض­نمایی را در اشعار عرفانی ایشان بکاود.